برادر بودن برای برادر، آن هم برادری چون خورشید خاوران، کافی بود که رنج فرسنگ ها سفر بر خود هموار بیند. دیگر برادران را همسفر خود کند. و با اشتیاق خود، نزدیکان و دوستان را برای پیوستن به کاروانِ دیدارِ برادر به تکاپو اندازند.
برادر بودن برای برادر، آن هم برادری چون خورشید خاوران، کافی بود که رنج فرسنگ ها سفر بر خود هموار بیند. دیگر برادران را همسفر خود کند. و با اشتیاق خود، نزدیکان و دوستان را برای پیوستن به کاروانِ دیدارِ برادر به تکاپو اندازند.
بسم الله الرحمن الرحیم
اللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ الْعَظِیمِ وَ رَبَّ الْکُرْسِیِّ الرَّفِیعِ وَ
هیچ کس نمیدانست، ماه دور زمین و در کنار هم گرد خورشید میچرخند! اما برای ماه عادتِ دیرینهای بود، پروانه وار ساحت خورشید را سیاحت میکرد و با هر چرخش، خورشید اندام ماه را بوسه باران میکرد.
و تا آخر، دور خورشید میچرخید حتی اگر تا آخر هم کسی نمیفهمید.
انتها برایش معنا نداشت، پروردگارش خواسته بود و او اطاعت میکرد.
یادش نمیآمد از کدام نقطه بود که شروع کرده، اما این را حس کرده بود
خرده حجاب های عَفَن
خاطراتی امروزی از کهن ترین ابررسانه
آشنایی:
سلام.
شنیده ام به شما با این اندام نحیف و کوچکتان ابررسانه لقب داده اند!
وقتی شما را دیدم اصلاً انتظارش را نداشتم، خیلی تعجب کردم.
لطف کنید خودتان را برای خوانندگان معرفی کنید.
- بله درست گفته اند.
با سلام و نام خدا.
از بدِ حادثه من و تمام همزادهایم
طلوع آفتاب هزاره ی سوم و ظهور دست آوردهای نوین در تمامی عرصه ها مانند پزشکی، آموزشی، اطلاعات، تجارت و حتی جنگ، در زیر چتر رسانه و ارتباطات جهان نورد، چالش عمیقی بر مسیر شکل گیری ساحت انسان افکند. و جملگی، دست در دست هم، زندگی معاصر را با مسائل پیچیده ای روبرو کرده اند، تا همگان ضرورت تدوین قوانین بر اساس معیارهای اخلاقی در مناظر عمومی - اعم از طرح پوشاک فردی، تا انتشار تفکرهای به صورت مکتوب، دیداری، شنیداری، دیجیتال وغیره - را از نیازهای اولیه حیاتِ آرام در هزاره ی سرعتِ انتقال و ارتباط بدانند.
جوامع مختلف از نیمه ی اول قرن نوزدهم آرام آرام
هنوز همه ندانسته اند، گوی جادوییِ رسانه؛ مسیر تصویر ماست که خود را در آن ببینیم یا تصویر مسیر ما که خود را در آن بیندازیم؟ آینه ایست نمایشگر تکرار زندگی ها، یا آینه ایست نمایانگر راهنمای زندگی ها؟
زمانه ی امروز که هر بشر به یک رسانه برای عرضه خود به جامعه اطلاعاتی جهانی تبدیل شده، نه فقط مفید بلکه از جهاتی ضروری است که این تکنولوژی ها حداقل در محدوده ی رسانه های عمومی تر به یک سلسله از باید ها و نباید ها مجهز شوند، تا آرامش، آسایش و راحتی روانِ انسانیت زیر لجام ناهنجاری ها شکسته نشود.
از شاخه های - برای ما - جدیدِ علوم انسانی، ارتباطات و رسانه های جمعی است، که از بد حادثه، دیروز نفهمیدیم که هر لحظه نفس کشیدن های زندگیِ امروزمان به آن تنیده شده است.
و از جمله ی ابعاد رسانه در دوران حاضر خبر و ماهیت اخباریِ رسانه است. که
حقوق دانان معتقدند: حقِّ تنها ماندن، شالوده ی حریم خصوصی است
در یک همایش روانشناسی به همه دانشجویان مقطع دکترای روانشناسی بدون برنامه ی از پیش تعیین شده، برگه ای داده شد که در بالای آن نوشته شده بود: اگر شما یکی از برنامه سازان رسانه ای بودید و می خواستید
پاییز، فصل بهت انسانی، جنگ ابرهای بارانی، تلألو خورشید جاودانی
نسیان آدم بود که بر همۀ خصوصیات موجود خاکی ناطق غلبه کرد و لقب انسان را برایش به ارمغان آورد، ایامی سپری شد، و انسان دچار فراموشی ِ هستی گردید، بودنش را از یاد برد و گم شد.
خیزید و خز آرید که فصل ِ نگرانیست، ورق ورق برگ ها می ریزند، و اعتقادات تاب نیاورده زیر پای استدلال های کودکانه له می شوند. و هنگامۀ پاییز زنگانی اسلام شروع می گردد.
نمی خواهم مقدمه بچینم و رقص منطق بر نوشته بیآمیزم، که قلم برای آنان که در نوشته هایش تأمل نکنند، نمی نویسد. از هر دری می نویسم، تا گنگ شود و هیچ کس نفهمد، حتی گاهی خودش...
ادای حق هم صحبتی را شما چه می گویید؛ آیا جمله ای غیر از ما با هم نون و نمک خوردیم، نمکدون نمیشکنیم، را به یاد کسی می آورد. لحظه ای تأمل «خواهش می کنم»
از این جمله چه می فهمیم